Rondo turbinowe pod Bydgoszczą. Za półmetkiem zaczęło być bardziej pod górkę?

23 lipca to data, która już wcześniej wbiła mi się w pamięć w związku z budową „turbiny”. W roku 2019 tego dnia zamknięto możliwość skrętu do Trzcińca od strony Bydgoszczy, co zasmuciło nie tylko lokalsów. Dziennikarze odebrali wtedy sporo skarg na te utrudnienia. Drogowcy uspokajali z kolei, że cierpienia będą krótkie, bo rondo ma być przebudowane w 12 miesięcy. Dziś wiemy, że tylko miało być…

Gdy urząd wysyła do mediów wiadomość o „zaawansowanych pracach”, to zaprasza do zwrócenia uwagi na budowę. Czując się zaproszonym, pojechałem tam rowerem, by mieć lepszy widok na nowe, niż zza szyby samochodu. Pierwsze wrażenie z okolic „turbiny” było takie, że jak już zaprosili dziennikarzy, to mogliby trochę posprzątać. Skłonny jednak jestem przymknąć na to oko. W końcu to budowa, nie imieniny u cioci. Ważniejsze - kiedy obecni gospodarze gotowi będą stawiać szampana z okazji włączenia ronda do ruchu? W mailu z urzędu marszałkowskiego napisano o wielu szczegółach, ale nie o terminie oddania ronda. W grudniu ubiegłego roku z kolei pisano, że budowa przekroczyła właśnie półmetek. Z tym że półmetek odnosi się do przebytej drogi, nie czasu. Za półmetkiem droga może wieść ostro pod górę…

Co widać z perspektywy rowerowego siodełka? Otóż raczej nie przyzwyczajałbym się do myśli, że turbina na drodze 233 zacznie nas wkręcać już w wakacje. A jeśli nawet, to nie z pełną mocą. Nie są też gotowe nitki asfaltu, które miały ułatwić dojazd do ronda mieszkańcom Biały Błot. Utwardzony odcinek po jakichś 300 metrach urywa się pomiędzy drzewami, przechodząc w gruntówkę.
Mimo to trudno byłoby mi wzbudzić w sobie współczucie dla mieszkańców gminy Białe Błota. Z miesięcznym czy kilkumiesięcznym opóźnieniem ich kłopoty skończą się. Zaprojektowane z rozmachem rondo i drogi pozostaną. Nie tylko te wokół „turbiny”. W poprzedni weekend zaprosiłem gości na mały rajd rowerowy, podczas którego robiłem za przewodnika. Dotarliśmy m.in. do Ciela – to też gmina Białe Błota. Gdy za kościołem zjechaliśmy na równo wybrukowaną, wiodącą przez zadbany teren ścieżkę rowerową, mój przyjaciel, niedawna ofiara zderzenia z szaroburym słupem oświetleniowym na Gdańskiej, westchnął: - Nie mogliby tak budować w Bydgoszczy!?…

A przecież ścieżka rowerowa w Cielu, na mój gust trochę niedokończona symfonia, to przecież nie jest najważniejsza atrakcja dla miłośników ruchu na świeżym powietrzu pod Białymi Błotami. Przed wszystkim można im zazdrościć Alei Żołnierzy Wyklętych, biegnącej pomiędzy Cielem i Trzcińcem. Ścieżka rowerowa oddzielona pasem zieleni od jezdni, ławki, kosze na śmieci, leśny parking. Nic tylko łapać kondycję! Domyślam się, że jak już rondo turbinowe za Błoniem będzie gotowe, to w kierunku Alei Żołnierzy Wyklętych w każdy pogodny dzień ruszać będą korowody bydgoszczan. Kto wie, czy mieszkańcy Trzcińca nie powspominają jeszcze stawiania „turbiny” jako czasu błogiego spokoju.

W Bydgoszczy natomiast odgrzewa się kotlet z budową dalszej części trasy W-Z – pomiędzy węzłem zachodnim i Fordońską. Jak [pamiętam, przed rokiem kotlet ten raczej przypominał klops, klops z dofinansowaniem z budżetu państwa dla tej inwestycji. Po cichu mówiło się wtedy, że na wsparcie państwa nie ma co liczyć tak długo, jak w Warszawie rządzi PiS, a w Bydgoszcz PO. Co się od tamtego czasu zmieniło? Jeśli nic, to dlaczego temat wrócił na tapetę? Jak prezydent Bruski wyczaruje górę pieniędzy na wuzetkę? To są na razie jedynie dobre pytania.