Rozwód nie musi oznaczać wojny

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego w 2014 roku doszło w Polsce do 65761 rozwodów. Oznacza to, że na 1000 zawartych w tym czasie małżeństw rozstało się aż ponad 348 par. Liczba ta zmalała wprawdzie w stosunku do ubiegłego roku, ale wciąż jest większa niż przed rokiem 2010, a w dużych miastach, gdzie do rozwodów dochodzi przeszło dwukrotnie częściej niż na obszarach wiejskich, wciąż obserwować można zwyżkowy trend.

Statystycznie najczęściej rozwodzą się ludzie młodzi, w wieku od 20 do 24 lat, z niedużym małżeńskim stażem, przeważnie jeszcze bezdzietni lub niedługo po narodzinach pierwszego dziecka. Najpowszechniejszą przyczyną rozwodów jest szeroko rozumiana niezgodność charakterów, co sugeruje, że wiele małżeństw zawieranych było pochopnie. Niemal 19 tys. par w naszym kraju rozstało się w ubiegłym roku z tego powodu.

Kujawsko-Pomorskie przoduje wśród województw o najwyższym wskaźniku rozwodów na 1000 mieszkańców. Wynosi on 20,6. Minimalnie wyższy - 20,7 - odnotowuje się tylko w województwie lubuskim. W samej Bydgoszczy w 2015 roku doszło do 844 rozwodów. To o 39 więcej niż w roku 2014 i aż o 77 więcej niż w 2013.

KŁÓTNIA O DWA DNI WAKACJI

- Nie tylko przybywa spraw rozwodowych, ale stają się one coraz bardziej skomplikowane i trudne od strony emocjonalnej. Pary mają wobec siebie coraz więcej roszczeń, więcej jest więc rozwodów z orzekaniem o winie - mówi mecenas Dorota Drewienkowska z kancelarii Drewienkowscy. - Głównym problemem jest oczywiście kwestia opieki nad dziećmi. W wielu sytuacjach jest tak, że małżonkowie są w stanie dojść do porozumienia we wszystkich spornych kwestiach, poza tą najważniejszą. Ostatnio spotkałam się właśnie z taką sytuacją, w której strony porozumiały się co do wszystkiego, ale nie doszło do ugody, bo rodzice poróżnili się o dwa dni wakacji z dzieckiem.

Zwykle najkorzystniejsze dla wszystkich jest zawarcie przez strony porozumienia, umożliwiającego powierzenie władzy nad dziećmi obojgu małżonkom. Często jednak spór między rodzicami nie pozwala im na konstruktywną współpracę i ostatecznie to sąd musi zadecydować, któremu z małżonków powierzone zostaną dzieci. Gdy rodzice zaczynają się procesować, a zwłaszcza gdy któraś ze stron stara się ograniczyć partnerowi dostęp do dziecka, konflikt odbija się na najmłodszych.

- Jako praktyk, ale także jako matka, często widzę, że w momencie, gdy dochodzi do rozwodu, zapominamy o miłości do dziecka. Zaczyna się walka o to, bym to JA miał nad nim opiekę, by to ze MNĄ ono przebywało i tym samym to nasze zachcianki stają się ważniejsze od jego dobra. A dziecko przede wszystkim nie chce mieć wojujących rodziców - podkreśla Dorota Drewienkowska.

Sąd decydując o losie dziecka zobowiązany jest kierować się nadrzędną zasadą, jaką jest jego dobro. Ponieważ samo dziecko nie może być świadkiem w sprawie o rozwód, sąd posiłkuje się opiniami pedagogów i psychologów, którzy stwierdzają, jakie rozstrzygnięcie jest najlepsze dla małoletnich.

ROZWODZIĆ PO LUDZKU

Mecenas Drewienkowska podkreśla, że każdy spór, nawet budzący wiele emocji, da się przy odrobinie dobrej woli rozwiązać w sposób bezpieczny dla dziecka. W pracy kieruje się mottem „Rozwodzić po ludzku” i choć kojarzone jest ono częściej z mediacjami, znajduje zastosowanie także w przypadku, gdy małżonkowie wejdą już na drogę sądową. - Jestem ogromną zwolenniczką mediacji, natomiast posiadanie prawnego pełnomocnika nie stoi na przeszkodzie w próbie porozumienia. Sama zawsze nakłaniam do niego pary, jednak i w takim przypadku warto skorzystać z pomocy prawnika. Zdarzało się już bowiem, że strony szły na ugodę bez konsultacji prawnej i w dalszej perspektywie nie kończyło się to dobrze. A dwie mądre strony i dwóch życzliwych pełnomocników są w stanie zaradzić nawet ostremu konfliktowi.